BMC is in 1945 ontstaan door fusie van de toenmalige voetbalclub MVV uit Middelrode en BVV uit Berlicum. In zekere zin hoort daar ook ONA nog bij, maar deze club had zichzelf na de oorlog opgeheven.

Berlicum was relatief gezien na Overloon het zwaarst getroffen door het vuur van de bevrijders en het vuur van de verdedigers. Toen de Berlicumse en Middelrooise bevolking eind oktober, begin november terugkeerde, zag men letterlijk en figuurlijk de puinhoop van wat eens woningen waren, aan. Ook de voetbalvelden hadden veel averij opgelopen en waren onbespeelbaar.

Er was echter een uitzondering: het veld in Berlicum, gelegen in de grote bocht van Neptunusstraat-Apollostraat en Aeolusstraat. De mannen van MVV en BVV gingen rond de tafel zitten en kwamen snel tot overeenstemming: we hebben slechts één veld en daar past één club bij. De naam was geen probleem: Berlicum Middelrode Combinatie.

Petje af voor de oprichters van de vereniging, want door dat besluit beschikken we in ons dorp over een prachtig sportcomplex. Een complex dat inmiddels bijna 30 jaar oud is. Vanaf 1981, toen BMC als eerste naar sportpark De Brand verkaste, kwamen achtereenvolgens Korfbalvereniging BMC, Hockeyvereniging Berlicum, Fietscross Club FC the Whoopers, Landelijke Rijvereniging de Cowboys/oefenhal De Schutskooi, jeu de boulevereniging Mooie Boule en als laatste het Sint Jorisgilde naar Sportpark De Brand, centraal gelegen tussen Berlicum en Middelrode.

BMC heeft op vele plaatsen zijn thuisbasis gehad. Op onderstaande foto, gemaakt in 1950, voetbalde BMC nog op de velden aan de Apollostraat.

Tijdens eerdere jubilea, 40-, 50- en 60- jarig bestaan, is er uitvoerig stilgestaan bij de ontstaansgeschiedenis van B.M.C. Ook werden  memorabele momenten teruggehaald en werd iedereen die een grote bijdrage aan de vereniging geleverd heeft uitgebreid beschreven. Dat gaan we niet meer doen. Toch is een korte samenvatting van de ontstaansgeschiedenis en de jaren daarna op zijn plaats om nog even stil te staan bij het 75-jarig bestaan dat we helaas niet konden vieren.

Ook voor de jongere generatie is het goed om te lezen hoe de club gekomen is op de plek waar ze nu staan en wekelijks hun partijtjes voetbal spelen.  

Al lang voor de oprichtingsdatum werd in Berlicum en Middelrode gevoetbald. V.V.B Voetbal Vereniging Berlicum en M.V.V. Milrooise Voetbal Vereniging waren de namen van de toenmalige verenigingen. En in de periode daarvoor kende Berlicum twee voetbalclubs onder de naam Juliana en een tweede voetbalclub onder de naam B.F.C. Berlicums Football Club. B.F.C. speelde haar eerste wedstrijden op Beekveld maar verhuisde later naar het terrein waar nu de Apollostraat is gelegen. Concurrentie op die plek kwam in deze periode van de vereniging O.N.A. Ontspanning Na Arbeid. Er werden regelmatig wedstrijden tegen elkaar gespeeld waarbij het hele dorp naar het voetbalveld kwam.

Direct na de oorlog leefde de gedachte om met één voetbalvereniging verder te gaan. Op 9 april 1945 vond de fusiebespreking plaats tussen M.V.V. en V.V.B. De kleuren van M.V.V. waren rood/wit, de kleur waarin BMC altijd is blijven spelen.De nieuwe naam van de vereniging werd R.K.V.V. B.M.C. Er werd gestart met een ledenaantal van 125 en er werd gespeeld op het terrein aan de huidige Apollostraat. Omkleden deed men in herberg  ‘de Pan’, nu het woonhuis aan Hoogstraat 12 of in het ‘parochiehuis’, nu het Beneluxtheater genoemd. 

Al in 1949 verhuisde de club naar het terrein achter de blokhut, nu omgeving Kelwis/Roskam. Regelmatig werden op dit terrein de wedstrijden afgelast omdat de rijvereniging het terrein opeiste. Omdat B.M.C. in 1955 kampioen werd en naar de vierde klasse promoveerde  voldeed het veld niet meer en werd er tijdelijk uitgeweken naar een veld aan de Assendelftseweg, nu  de huidige Brugstraat. 

In 1957 werd het nieuwe terrein aan de Sassenheimseweg in gebruik genomen en in 1959 werd de eerste B.M.C. kantine geopend met als eigenaar Piet Schelle, een van de oprichters van B.M.C. en samen met zijn vrouw nog vele jaren een onmisbare schakel in de continuïteit van de vereniging. In 1962 richtte B.M.C. een pupillenafdeling op waar zich direct 40 jonge voetballertjes voor aanmeldden. In het begin van de jaren zestig werd een initiatief genomen om jaarlijks een familietoernooi te organiseren. Jaarlijks speelden grote Balkumse families zoals de familie Loeffen, familie van Roosmalen en de familie Bissels een prachtig toernooi met als hoofdprijs van de loterij, een pony of een kalf.   

In 1964 introduceerde B.M.C. de Sportecho, het clubblad met wedstrijdverslagen en standenlijsten van alle teams. Jaren later is dit blad opgevolgd door ‘de Punter’.

In 1966 verhuisde BMC naar het sportpark aan de Runweg waar B.M.C. in de beginjaren ‘70 een aantal mooie successen heeft behaald. Voor het eerst speelden enkele goede voetballers die niet in ons dorp waren geboren in het eerste van B.M.C. In deze periode werd in één seizoen zowel het eerste als het tweede team van B.M.C. kampioen. In het buitengewoon sterke eerste team was een van de uitzonderlijke sterkhouders Dré Martens, jaren later mister B.M.C. genoemd vanwege zijn onovertroffen inzet voor alles wat B.M.C. was. Helaas veel te jong overleden, maar als eerbetoon werd zijn kist op de middenstip geplaatst en door vele B.M.C.’ers omringd. In de periode van de jaren 70 werd ook al gescout bij de amateurs en Antoon (broer) Jacobs  kon een contract tekenen bij VV Eindhoven. Tevens werd in 1974 een damesafdeling opgericht.

In 1982 verhuisde de vereniging naar ‘De Brand’, de plek waar we nu nog met ruim 700 leden de wedstrijden spelen. De tribune kwam tien jaar later tot stand doordat een mooie loterij het benodigde budget bij elkaar kreeg.

In 1985 werd het 40-jarig bestaan uitbundig gevierd o.a. met een wedstijd tegen oud-internationals waaronder Ruud Geels, Theo van Duivenbode, Daan Schrijvers en Frans Bouwmeester.

In 1989 besloot men met het damesvoetbal te stoppen omdat het ledental tot een minimum daalde. Een aantal jaren werd het damesvoetbal weer met succes opgestart.  

In 1993 ging de club een samenwerkingsverband aan met FC den Bosch  en werd het eerste team weer eens ongeslagen kampioen.

In het kader van verbroedering over de grenzen heen organiseerde B.M.C. in die jaren onafgebroken het Euro-Sportring toernooi met deelnemers uit Engeland, Frankrijk, Schotland, België, Denemarken, Polen, Slowakije en Tsjechië. Het gaf de vereniging jaarlijks een boost op het gebied van imago in de regio en bij de K.N.V.B.  Er zijn in die periode vele vriendschappen over ’s lands grenzen gesloten.

In 1995 (50-jarig bestaan) kende de vereniging zo’n 364 leden en keek met veel vertrouwen de volgende 25 jaar tegemoet. Verschillende jeugdvoetballers werden gescout en vertrokken naar betaald voetbalclubs.  In 2005 bestond de club 60 jaar en ook dit werd weer vastgelegd door middel van een mooie jubileumkrant waarin vele vrijwilligers en vooraanstaande B.M.C.’ers de verdiende aandacht hebben gekregen.Inmiddels een club van 550 leden, actief in 33 teams en een vereniging waar de jeugd volop aandacht en een goede opleiding kreeg.  In 2004 nam Alex van Ewijk afscheid van BMC 1 met meer dan 300 wedstijden in het eerste team.

In de tussentijd was Joost van Roosmalen alweer enige tijd voorzitter van de club nadat hij in 1998 de voorzittershamer van Ad de Laat had overgenomen.In de eerste periode van het nieuwe millennium heeft Joost veel zaken in gang gezet. De communicatie werd beter en kwamen veel nieuwe beleidsdocumenten. Financieel werden de touwtjes ook wat steviger aangetrokken en zo ontstond er een goede financiële basis en sportief behaalde B.M.C. vele mooie resultaten. Het Joost van Roosmalenpleintje is het mooie bewijs dat we in deze periode een fantastische voorzitter binnen de club hadden.

Vanaf 2014 is er veel veranderd in de vereniging. De gesprekken gingen onder leiding van de nieuwe voorzitter Willem Klok lang over de aanleg van een kunstgrasveld dat er uiteindelijk ook is gekomen. Er werd een Stichting opgericht en de financiering is uiteindelijk rondgekomen.

Er werd een technisch coördinator aangesteld in de persoon van Piet van Zuijdam. Veel van zijn werk is op een goede manier geïntroduceerd in de vereniging.

Door de aanleg van het kunstgrasveld en alle andere noodzakelijke vernieuwingen werd de gezonde financiële positie wel aangetast en moest de contributie fors verhoogd worden. Toen enkele jaren daarna de contributie opnieuw verhoogd moest worden, en dit niet door Algemene ledenvergadering kwam, stapte het toenmalige bestuur op.

Even daarna trad Martijn van Roosmalen in de voetsporen van zijn oom Joost en werkt nu in een klein bestuur samen met een aantal commissies om de grote vereniging, die B.M.C. inmiddels is, in goede banen te leiden. Op dit moment worden opnieuw gesprekken gevoerd voor vernieuwingen op het park en dan met name met betrekking tot de gebouwen.

Inmiddels spelen alle B.M.C.’ers in een prachtig nieuw tenue en heeft B.M.C. met de makelaars van huis uit: Brouwers&Honselaar, een uitstekende nieuwe hoofdsponsor voor de komende jaren.  

Het inmiddels 78-jarig bestaan is het mooie bewijs dat een club als BMC nooit verloren gaat. Jaren geleden al de lijfspreuk van vele BMC’ers als het lied gezongen werd:

“En er is geen club in het zuiden die B.M.C. kan verslaan, nee het zal niet gaan.”